24 Ağustos 2015 Pazartesi

Çağhan Sarı - Savaş Millet!

Amerika Birleşik Devletleri'nde yayınlanmış olan bir çok çalışmada, devlet egemenliğinin tesisi, toplumun şekillendirilmesi, "yaşatma" prensibi için savaş gerekliliğine vurgu yapılmaktadır. Savaşın erdeminden faziletine kadar bir çok belgesel ve Hollywood filmleri de cabası. Amerika Birleşik Devletleri'nde silah üretimin özel sektörde olması savaş=para, savaş=devletin tesisi gibi denklemleri de beraberinde sorgulatıyor. Böyle bir girişte bulunmanın nedeni de bir kaç soruyu sizlerle paylaşma ihtiyacımdan kaynaklanıyor.

Türkiye'de cumhuriyetin ilanından sonra süratle modernite hareketinde. Bu hareketin içinde milliyetçiler de bulunuyor. Ancak – Hakkı Öznur'un da tespitiyle- kısa bir süre sonra bu milliyetçi akım, Kurtuluş mücadelesinde ve cumhuriyet sürecinde yer alsa da salt batılılaşma taraftarları karşısında güç kaybediyor ve Türkiye nasyonalist bir çağ yaşamadan moderniteyle yola devam ediyor. Ardından İkinci Dünya Savaşı ve savaşın sonunda dünya konjonktürüyle batı demokrasisi cephesine geçiliyor. Demokrasinin geleneği oturdu mu oturmadı mı sorusu burada ilk soru olarak belirecek iken askeri darbelerle kesilen yıllar ve anayasa boldu dardı tartışmalarını yaşıyor. Nitekim 1980lerden sonra dünyada genel siyaset tekrar değişiyor Türkiye liberalleşmeye son hızda giriyor. Merkantalist bir evre yaşamamış, Fransa'da -V.Hugo gibi isimlerin olduğu- nasyonalist dönemi tamamlamamış bir dönem. Hatta zamanında Türkiye'de ırkçılık yapıldı tartışmalarına en güzel cevabı Türkkaya Ataöv vermişti. Türkiye'de Rosenbergler ve Gabinolar gibi ırkçı teorisyenler mi oldu da diyerek set çekiyor.

18 Temmuz 2015 Cumartesi

Ali Emre Sucu - The Role of International Non-Governmental Organizations in Contemporary International Relations : Example of Uzbekistan Civil Commotion Movement*

Abstract
The phenomenon of civil society is the most significant factor for societies and states. In recent times, states are categorized whether they have strong civil societies and non-governmental organizations. At the same time, this phenomenon is related to modern international relations because the big powers use these organizations as a tool in their regional and worldwide politics. At this point, Uzbekistan Civil Commotion Movement and Muhammed Salih is a good example for observing the role of non-governmental organizations in the international relations system.

In terms of relations of civil society-democracy, democracy-nongovernmental organizations and international relations, the UCCM is assessed in this article. Thus, it is revealed that non-governmental organizations can effect the International Relations System.

Key words: Democracy, Civil Society, Muhammed Salih, Non-governmental Organizations, Civil Commotion Movement.

30 Nisan 2015 Perşembe

Uygulamaları Yönünden Pasif ve Dışlayıcı Laiklik

Ahmet T. Kuru tarafından kaleme alınan ve İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları tarafından basılan “Pasif ve Dışlayıcı Laiklik | ABD, Fransa ve Türkiye kitabına ilişkin bir değerlendirme denemesidir.   
         1.       Özet:
Yazar, çalışmasını zaman zaman başka ülkelerden bilgi ve istatistikler sunmakla beraber “uygulamalara” yönelik atıfları ile birlikte hasleten ABD, Fransa ve Türkiye[2] ülkeleri üzerinden derin bir analiz süreci sonunda önemli bir çalışma meydana getirmiş. Çalışmaya dair değerlendirmeler gerek kişisel izlenimler ve gerekse belirtilen kaynaklarla kıyaslanarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.

2.       Giriş:
Yazar, yorumlarını “devr-i sabık” olarak adlandırdığı kavram çerçevesinde yaparak konuları özellikle siyaset, hukuk ve diğer kamusal yaşam alanları açısından ele almıştır. Kitabın giriş kısmında verilen temel tanımlamaların ardından her ülke için bir kısım ayrılmış ve kısım bitimlerinin sonuç kısımlarında analizlere yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: devri sabık, pasif laiklik, dışlayıcı laiklik, karşılaştırmalı laiklik

19 Nisan 2015 Pazar

Çağhan Sarı - Türkçe Ezan Hususunda Doğrular ve Yanlışlar

Türk siyasi tarihinde bazı hadiseler vardır ki polemiklerle güncel siyasetteki yerini korur. Biraz kurcalandığında sinirler gerilir yahut tartışma adabının yerini suçlamalar alır. İşte Türkçe ezan böyle bir meseledir. Nitekim ne zaman okunmaya başlandı, nasıl kaldırıldı, neden kaldırıldı, kimin döneminde yasaklar vardı gibi sorularla doğrular, yanlışlar, iddialar bulunmakta.

1. Türkçe ezan fikri ne zaman ortaya çıktı?

Yanlış – Ziya Gökalp'le ortaya çıktı.

Doğru – Hayır, Türkçe ezan fikrinin ilk ortaya çıkışı Ziya Gökalp'ten eskidir. Hatta birazdan vereceğimiz kaynağın ötesinde de muhakkak bilgiler mevcuttur. Özellikle kadim dostum Arkeolog Sergen Çirkin'in Türkçe Kuran ile ilgili çalışmalarını henüz temin edemeyip tetkik edemediğimizden gerek o gerek başka araştırmacılar, tarihçiler tarafından ortaya çıkış hakkında noksan kalan bir yanı varsa katkıda bulunmalarını talep ediyoruz. Türkçe ezan ile ilgili önemli söylem, batılılaşma ile ilgili bir çok şeyin ilki niteliğindeki çıkışları bilinen Ali Suavi'ye aittir. Ali Suavi, Ulum gazetesinde 'Lisan ve Hatt-ı Türki' başlıklı yazısında namazın Türkçe kılınabileceğini iddia etmiş, iddialarına dayanak olarak Ebu Hanife'yi gösterdi. Ali Suavi, surelerin Türkçe'ye çevrilmesinin yanında hutbenin de Türkçe okunmasını savundu. Hatta bu dönemde Ali Suavi'nin Türkçe hutbe okuduğuna dair bilgiler de bulunuyor.

14 Nisan 2015 Salı

Çağhan Sarı - İsmet İnönü'ye Suikast Hadisesi

Tarih ders kitaplarında devlet büyüklerine yönelik suikastlar işlenmektedir. Bazıları nihayet bularak hedef aldığı isimlerin ölümüyle sonlanırken bazıları teşebbüsten ibaret kalmıştır. Cumhuriyet tarihi konularının yakın bir zamana kadar Atatürk'ün vefatı ile tamamlanmasından dolayı lise sıralarında 1938-1980 arası evre henüz anlatılmaktadır. Şubat sayısı olması nedeniyle bu ay, sizlere İnönü'nün son Başbakanlık yılında atlattığı bir suikast girişimini aktarmaya çalışacağız.
 
Tarih, 21 Şubat 1964′ü gösterdiğinde, Albay Talat Aydemir'in birinci darbe girişiminin ikinci yıl dönümü idi. Lakin ikinci denemesinden sonra Albay dar ağacına yollanmıştı. 

21 Şubat sabahı, İnönü, acaba yıl dönümü olduğunun farkında mıdır, bilinmez. O gün bir cuma idi. İsmet İnönü, -artık bu yıl kullanımının bitmesi muhtemel- Başbakanlık binasında çalışmakta idi. Öğleyin TBMM Başkanı Fuat Sirmen ile randevusu olduğu için başbakanlıktan ayrılmak üzere idi. Yanında 12 Eylül sonrası Halkçı Parti'yi kuracak olan sekreteri Necdet Calp ve Müsteşar Haldun Derin bulunuyordu. 

10 Nisan 2015 Cuma

Yeni 31 Mart Vakası: Yok Kablo Koptu, Yok Frekans Kaydı... Atıyorsanız, Destekli Atın.

Yeni 31 Mart Vakası. Fakat bu kez ne bir "Yıldırım Ordusu" ne de geleceği parlak bir "Mustafa Kemal" var.

Üzerinden biraz zaman geçti ama konuyu yeniden gündeme getirmekte yarar var, çünkü daha şimdiden unutuldu. Çok yakın bir tarihte ülke çapında bir elektrik kesintisi yaşadık. O gün aşağıdaki maddeleri bir sosyal platformda yayınlamıştım:
31 Mart 2015: Odalarda Işıksızız

Kablo kopması ile ülkenin yarısının elektriği kesilmez. Milleti bu kadar aptal sanmayın. Enterkonnekte sistem nedir, hâlâ internetimiz çalışıyorken bir bakın. 

1- Tüm ülkenin elektrik şebekesini bir bilgisayar sistemine bağlama gibi bir aptallık yapmadınız umarım. Hadi yaptınız ise neden koruyamıyorsunuz?
2- Öyle Birleşik Devletler ağzı ile iki bin yıllık komşuna da atıp tutmak bedava değildir. Perişan ederler adamı. Ha unutmadan, sen unutalı çok oldu ama devlet olmak ''böyle'' bir şeydir. E-bomb benzeri silahlara ve siber saldırılara karşı tedbir ve acil eylem planınız nedir? Yoksa iyiden iyiye "devletimsi" mi olduk?
3- Twitter'daki tespit edemediğin bir adama ''delikanlı isen ortaya çık'' der gibi ülkenin kesilen elektriği için de ''delikanlı ise gelir, gelmezse namerttir'' mi diyeceksin? Teknoloji "artizlik" kaldırmıyor muymuş?
4- Avrupa hadi iddia edildiği gibi bizi enterkonnekte sistemden çıkardı diyelim. Bu ülkede üretilen elektriğe ne oldu? 
5- GSM şebekesindeki ve internetteki anormallikler sadece elektrik kaynaklı olmadığı belli iken bu sorunlara ilişkin izahınız nedir? Paralel devlet mi? Darbeci zihniyet mi?
6- Bu kesintinin ülke ekonomisine maliyeti nedir? Bu ülkede harakiri yapacak kadar değil, istifa edecek kadar haysiyetli "Müslüman" bürokrat var mı?
7- Her olayda olduğu gibi bu olayda da sorumlu çıkmayacak mı ve biz bir ay sonra yeniden "Survivor" finalini, akademik ciddiyet ve bilimsel metodoloji içerisinde tartışıyor mu olacağız?
8- DHKP-C terör örgütü bu kesintiyi önceden nasıl haber alabildi?

Uyku ölüme benzer Türkiyem!..

6 Nisan 2015 Pazartesi

Çağhan Sarı - Dumlupınar Faciası

4 Nisan 1953 tarihinde Çanakkale Nara burnu açıklarında İsveç Bandıralı Naboland şilebi ile Dumlupınar denizaltımızın kazası saatler içerisinde tüm ülkeyi yasa boğdu. 81 deniz aslanı Çanakkale'de şahadete ulaştı. Yıllar sonra Dumlupınar için şiirler ve kitaplar yazıldı, belgeseller çekildi. Nisan sayısında Dumlupınar'ı bir kez daha hatırlamak vesilesi ile yazıyoruz.

Dumlupınar denizaltısı Balao sınıfı olarak İkinci Dünya Savaşı yıllarında Amerika Birleşik Devletleri'nde yapıldı. 24 Nisan 1944 tarihinde USS Blower adıyla hizmete başladı. Newland denizaltı üssünden ayrılan Blower ilk cephe görevi için Panama'ya giderken bir devriye botuyla çarpışarak talihsiz bir başlangıç yapmıştır. Blower'in yara aldığı yer, yıllar sonra onun son yarasını alacağı yerdir. Savaş sonunda Amerika, yardım programı kapsamında 1950 yılında Blower denizaltısını ülkemize hibe etti. Adı Dumlupınar oldu. Dumlupınar'la beraber Amerika'nın hediye ettiği diğer denizaltıya da Çanakkale adı verildi. Denizaltı, Türk heyeti tarafından 10 haftalık bir eğitimin ardından donanma ile ülkeye geldi. 19 Aralık'ta İstanbul boğazında amiral gemisi Yavuz'un top atışları altında denizaltının donanmaya katılma töreni tamamlandı. Ancak Dumlupınar denizaltısının makus talihi yeni filosunda da devam etti. Dumlupınar'ın iki defa kanatlarının kaza geçirmesi ve daha önce Dumlupınar adını taşıyan İtalyan yapımı bir başka denizaltının da 1949′da kaza yapması uğur ve uğursuzluk inancının güçlü olduğu denizciler için düşünüldüğünde insanı müteessir eden bir başka detaydır.