Oğuzhan Yücel - Cumhuriyet Döneminde bir "Selçuklu" Sübaşısı: "Osman Turan"

“Milletlerin istikbali için tarih yazmak yapmak kadar mühimdir. Zira devrimizde tarih şuurunu taşıyan milletler milli kudret ve medeniyet hamlelerinde bu hazineden faydalandıkça tarihin onlar için faydası vardır. Bu sebeple tarih yazılıp bir kültür ve şuur kaynağı olmadıkça, toprak altında kalan kıymetli madenler gibi, hiçbir mana ifade etmez…”[1]

Prof. Dr. Osman Turan

Üniversitelerimiz günümüzde akademisyen yuvası haline gelmiş bulunuyor. Bilindiği gibi hoca-akademisyen arasında bugün idrak edilmesi zor farklılıklar vardır. Tarih için söyleyebilirim ki; akademisyen tarihi vesikayı sadece üstünkörü olarak incelerken, hoca vesikanın ruhuna yönelir, vesikada yazan her ne ise onun yanında vesikayı ortaya çıkaran hangi ruh, hangi şartlar onu bulmaya çalışır.

O. Berat Çelebi - Cenaze Dolayısıyla Kapalıyız

Çocukluğumuzda esnafların camlarına asılırdı değil mi? Kimi zaman çok sevdiğimiz, kimi zaman da kavgalı olduğumuz komşularımızın dükkanlarının camında yer alırdı bazen. İyi insanlardı hep giden, iyi atlara binip gitmesi içimizi acıtırdı.

Aramızdan yavaş yavaş ayrılan iyi insanların yerini çok daha hızlı bir şekilde ayrılan Müslümanlar aldı. O Müslümanlar o kadar çabuk ayrıldılar ki aramızdan “Ah! Nerede o eski Ramazanlar” diye hasret kokan sorunun yerini “Ah! Nerede o eski Müslümanlar” aldı. Sahi nereye gitti o eski Müslümanlar? Hani amaçları sadece Allah’ın rızası olan, o temiz, nur yüzlü Müslümanlar? Hz Peygamber’i (sav)hayatlarının ortasına oturtup, O’nun (sav) çizdiği yolda yürümeye çalışan Müslümanlar? Onlar sahneden çekildiler. Yerlerine gelenler ise gerçeklerini mumla aratan berbat figüranlar oldu.

Oğuzhan Yücel - Ayrılık Mı, O da Ne?

”Ben ayrılığı aşamıyorum, ayrılık beni aşıyor. Ayrılığa inanmıyorum. Ayrılık kuru bir vehim, ayrılan kim, ayıran kim? Birliğimiz gerçekse bir noktadır yedi iklim. Ayrılık yalan, uymuyor gönül dibime, birliğimiz gerçekse sığmayız yedi iklime. İkiliği çok biliriz, yalnızlığı yük biliriz, birliğimiz gerçekse ayrılığı yok biliriz.”

Evet, öyle diyor şair. Ne kadar da doğru söylüyor. Tarih bir tek devletlerin savaşından, kuruluşundan, yıkılışından ibaret değildir. Nice büyük aşklar vardır tarihin örtüsünün altında. Nice büyük ayrılıklar vardır tarihin boğazına düğümlenen, bağrını sızlatan nice büyük ayrılıklar… Sevdasıyla mı diyelim ayrılığıyla mı diyelim, bence her ikisiyle de son döneme damgasını vuran bir aşık vardır: İsmail Enver. Nam-ı diğer Enver Paşa.

Çağhan Sarı - 6-7 Eylül Olayları

12 Mart 2009'da Eskişehir Osmangazi Üniversitesi’nde Tarih ve Gençlik Kulübü tarafından düzenlenen ‘Evvel Zaman İçinde – Tarih Öğrencileri I. Ulusal Sempozyumu’nda tebliğ olarak sunulmuştur.  Sempozyum bildirileri 2010 senesinde kitap haline getirilerek basılmıştır.

6-7 Eylül’ün Öncesi

6–7 Eylül Olaylarından önce Türkiye, Kıbrıs meselesi nedeniyle gergin günler geçiriyordu. Yunanistan ile  karşı karşıya gelinirken, İngiltere Kıbrıs’ın geleceğini belirlemek için 29 Ağustos 1955’te Londra’da konferans düzenlemiştir. Konferansta Yunanistan, Kıbrıs’a self-determinasyon talep etmekte, İngiltere, Yunanistan’a ödün olarak adaya özerklik verilmesini teklif etmekte iken Türkiye adına konuşmayı 1 Eylül’de Dış İşleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu yaptı. Zorlu; ‘‘Kıbrıs, Türkiye’nin savunması ve güvenliği için yaşamsal bir önem taşımaktadır. Bu nedenle bir gün İngiltere adadan ayrılmaya karar verirse Türkiye’nin güvenliği meselesi diğer bütün ilkelerden hatta self-determinasyon ilkesinden daha önemli sayılmalıdır. Ayrıca tarihi, ekonomik ve askeri yönden Kıbrıs’ın Türkiye’ye bağlı bulunduğunu dikkate almalıdır.’’

Büyük Taarruza Dair Notlar

Milli Mücadele’nin savaş meydanlarındaki nihai sonucunu ortaya koyan Büyük Taarruz, 26 Ağustos 1922′de Afyon’da bulunan Yunan mevzilerine saat 05.00′da topçu ateşinin açılması ile başladı. Yaklaşık 500 kilometrelik bir mesafeyi kat eden 1. ve 2. ordular, 9 Eylül’de İzmir’i, 11 Eylül’de Bursa’yı kurtararak Batı Anadolu’da tek Yunan kuvveti bırakmadı. Ordular Çanakkale ve İzmit’e dayandı. Daha sonrasında da Mudanya Mütarekesi imza edildi. Şimdi Büyük Taarruz ile altı sorunun yanıtını vererek, Türk Milleti’nin (bazı odakların ısrarla küçültmeye çalışmasına rağmen) son en büyük zaferi hakkındaki anekdotları paylaşalım

1-Yunan Başkomutanı Trikopis esir alınırken Başkomutan olduğunu biliyor muydu?

Sanayi Devrimi’nde Osmanlı Devleti ve Şirket-i Hayriye Örneği

Dünyada bir tarih dilimine damgasını vuran Sanayi İnkılâbı şüphesiz Osmanlı Devleti’ni de etkilemiştir. Ekonomisi tarıma dayalı, geniş yüzölçümüne sahip olan Osmanlı Devleti, sanayileşme hareketine uyum sağlamak için mekanizmalarını harekete geçirmiştir. El tezgâhlarından büyük atölyelere, büyük atölyelerden de fabrikalara uzanan bir dizi aşama sonucunda Osmanlı Devleti sanayileşmeye başlamıştır.

Kapitülasyonlar ve dış ticaretin uzantısı olan etkenler sanayileşme sürecinde Osmanlı Devleti’nin karşısına çıkan zorluklardır. Bununla birlikte, iktisadi hayatta, sermaye birikimine engel bir ticaret düzeni söz konusudur. Sermayenin tek bir elde toplanmasını engelleyen bu yapı sonucunda Osmanlı Devleti’nin sanayileşmesinin ilk dönemlerinde müteşebbislerden çok söz edemiyoruz. Yatırımların devlet eli ile gerçekleştirildiğini görmekteyiz.

Bu Bir "Enver Paşa" Yazısıdır...

“Vardar kapısından çıkarken nişanlarımı söktüm. 

Biraz üzgündüm. Bütün eski hayallerim, 

iyi,  büyük bir asker olmaktı. 

Hâlbuki şu andan itibaren artık bir hiçtim. 

Kim bilir nerde ve hangi kurşunla vurularak, 

kim bilir nerelerde kalacak ve 

asi diye köşeye atılacaktım.”
Binbaşı Enver

Bu sözleri âşık olduğu vatanını yapışan emperyalistlerden kurtarmak için ilk hamleyi yaptığında söylemişti rahmetli Paşa Hazretleri. Bu cümlelerde sözde vatanseverlerin hiçbir zaman bırakamadığı makam hırsını ve parlak bir geleceği elinin tersiyle iten inancın sağlamlığı var. Bu sözlerde sağda solda bir elinde nargile olan, öbür elindeki en pahalı fincanlarla çay içip göbeğini kaşıyıp sözde vatan kurtaranların yüzsüzlüğü var, tembelliği var, ihaneti var…Bu sözlerde laf yok icraat var…